❤ အလြမ္းေျမမွ မရဏပန္း ❤ Final Ep
ေၾကာက္လန္႔ေနသည္ .. ။ သူေၾကာက္လန္႔ေနသည္။ ကိုယ့္ျပဳခဲ့သည့္ အမွားသည္ အရိပ္တစ္ခုကဲ့သို႔ကပ္ပါၿပီး အနီးကပ္ရန္သူအျဖစ္ရွိေနေခ်ၿပီ ..။
ဘယ္သူမွ သတိမထားမိေအာင္ဝင္ရမည္ ။ ေသြးစြန္းေနေသာ အက်ီၤအျဖဴေပၚမွ အနီကြက္မ်ားကို လြယ္အိတ္ႏွင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကြယ္ၿပီး အခန္းထဲသို႔ ေျခသုတ္တင္လာသည္။ ေတာ္ေသးသည္ .. လူသတိမထားမိလို႔မွ ..!
အခန္းတြင္းေရာက္သည္ႏွင့္ လြယ္အိတ္ကို ခုတင္ေပၚသို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပစ္ခ်ၿပီး လူကမူ ေရခ်ဳိးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္ .. ။ အက်ီၤ အျဖဴကို ျမန္ျမန္ခၽြတ္ၿပီး ေရဇလံုထဲ ပစ္ထည့္သည္ ။
အျပင္ဘက္က ေခြးအူသံသံရွည္ႀကီးေတြကိုလည္း သူ႔နားထဲတြင္ အထင္းသားၾကားေနရသည္ ။ ျပဴတင္ေပါက္မ်ားမွ တဆင့္တိုက္လာသည့္ ခပ္စိမ့္စိမ့္ေလေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ခ်မ္းလာရသည္ ။
ဘုရား .. ဘုရား .. လူေတြမသိပါေစနဲ႔ ..
စိတ္ထဲမွဆုေတာင္းေနမိသည္ ။ အကုသိုလ္ ကံ ထိုက္ထားေသာအျပစ္သားတစ္ေယာက္ ၏ ဆုေတာင္းသည္ ျပည့္ႏိုင္အံ့ေလာ ။
ယု .. ယု .. သူငါ့ကို လိုက္ဒုကၡေပးေနရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ .. အို .. မေပးေလာက္ပါဘူး .. ဒီခ်ိန္သူ႔ဟာသူေတာင္ ဘယ္ဘံုေရာက္ေနလို႔ ေရာက္ေနမွန္းမသိဘူး ..
ဇာတ္ကားထဲတြင္ သရဲမွ လိုက္ဒုကၡေပးသည္ကို သူျမင္ဖူးသည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း အားျပန္တင္းကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဖးမလိုက္သည္ ။
အက်ီၤေသြးကြက္မ်ားကို ဆပ္ျပာအင္အား ၊ လူအင္အားသံုး၍ အင္တိုက္အားတိုက္ ေလၽွာ္ေသာ္လည္း နည္းနည္းေလးမွပင္မေျပာင္ ။ နဖူးႏွင့္ နားထင္စပ္မ်ားမွ ေခၽြးေပါက္မ်ားက်လာသည္ ။ ေဇာစိတ္တို႔၏ အဟုန္ေၾကာင့္ အသက္ရႉသံေတြပင္ တရႉးရႉးတရွဲရွဲျဖင့္ ျပင္းထန္လာသည္ ။
ရုတ္တရက္ ယုရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မ်က္လံုးထဲတြင္ေျပးျမင္မိသည္ ။ သူ႔ကို သိပ္မုန္းေနသည့္ယု ၊ သိပ္နာက်ည္းေနေနသည့္ ယုရဲ႕ ခပ္ဆူးဆူးအၾကည့္ေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္လိုက္တိုင္း ၾကက္သီးေမြးညႇင္းပင္ထရသည္ ။ ေဘးကခြဲအူသံေတြေၾကာင့္ ေၾကာက္စိတ္တို႔သည္ အရွိန္ျမင့္ေနသည္ ။
အေရးထဲ .. အက်ီၤ ကမေျပာင္ ။
သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ အျဖဴေရာင္ အရိတ္တစ္ခုကို ျဖတ္ခနဲေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ လည္ပင္းကိုလွည့္ကာ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ေလအတိုက္မွာ လြင့္ေနတဲ့ ခန္းစီးစျဖဴျဖဴေလးရယ္ ။
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္သည္ ။ ဆပ္ျပာေတြဘယ္ေလာက္ထည့္ထည့္ အက်ီကမေျပာင္ ။ စိတ္ပ်က္လာၿပီ .. အက်ီၤကို ေရဇလံုထဲသို႔ ခပ္ျပင္းျပင္းပစ္ခ်လိုက္သည္ ။ ထိုစဥ္ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အသက္ရႈသံတို႔ပင္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားသလား ေအာက္ေမ့ရသည္ ။
ယု .. ယု မွ ယု စစ္စစ္ ။ သူနဲ႔ အတူရွိေနတုန္းကလို အျဖဴအျပာဝတ္စံုေလးနဲ႔ရယ္ ။ ယုေခါင္းမွာ ေသြးေတြစိုလ်က္ ။ ယုမ်က္ႏွာေလးက ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္ ။ ယု ပံုစံက အင္အားမရွိေတာ့သလို ။ သူ႔ကို ၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ကိုက အင္အားမဲ့ေနေသာအၾကည့္ .. ခြန္အားမရွိတဲ့ အၾကည့္ ။
ေသြးပ်က္သြားေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စိုက္စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ယုမ်က္လံုးေတြက မ်က္ရည္တို႔ဝိုင္းေနသည္ ။
ဘဝျခားသည့္တိုင္ ေမာင့္ကို ယု ခ်စ္သည္ ။ ေမာင္က ဘယ္လိုပဲေျပာင္းလဲပါေစ ယုကေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္။ ေမာင့္ရဲ႕ သာယာမႈေတြက ယုအတြက္ နာက်င္ေစဦးေတာ့ ယုေက်နပ္သည္ ။ ယုခံယူမည္ .. ယု ေမာင့္ကိုခ်စ္တဲ့ အခ်စ္အတြက္ ေနာင္တဆိုတာ မရွိ။
ယုႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ေလးလံေနသည္ ။
" ယု .. ယု .. သြား . သြား .. မင္းသြားေတာ့ မင္းနဲ႔ငါ ဘဝျခားသြားၿပီ . မင္းမလာရဘူး .. မင္းက သရဲပဲ .. သြား "
သြားတဲ့ လား ..။ ခုေတာ့ ေမာင္က ယုကို ေခြးတစ္ေကာင္ကို ႏွင္ထုတ္သလို ႏွင္ေလၿပီ ။ ဘဝေတြဘယ္ေလာက္ျခားျခား ယုက ယုပါေမာင္ ။ ယုသည္ေက်ာက္တံုး တစ္တံုးလို ရပ္ေနရာမွာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို အားယူဟကာ နာက်ည္းစြာျဖင့္ စကားတစ္ခြန္းကိုေျပာလိုက္သည္ ။
"ေမာင္ ... မေျပာင္ရင္ ဖူဂ်ီ နဲ႔ေလ်ာ္ေလ .. "
◇ ၿပီးပါၿပီ ◇
ခံစားတတ္ေသာ ႏွလံုးသားျဖင့္ ♡♡♡
လြန္မင္းအံ့
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment