(က)
ေမသည္
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို တိုးတိတ္ျဖည္းညင္းစြာ ခ်မိသည္။ ေမ့ေဘးမွာ
ေမခ်စ္ခဲ့ေသာ၊ ေမ့ကိုလည္း ခ်စ္ခဲ့ေသာ ထိုေယာက္်ားက
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေမာက်ေနသည္။ အိပ္ေမာက်ေနတာမ်ား
ေဟာက္ေတာင္ေနေသးသည္။ ေမသည္ သူ၏မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္မိသည္။
သူဟာ
လူေခ်ာတစ္ေယာက္၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေမ သူ႕ကို အသည္းစြဲခဲ့သည္။ သူက စကားေျပာ
အလြန္ေကာင္းေသာ ႏႈတ္ခ်ိဳသူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေမသူ႕ကို
သိပ္ခ်စ္ခဲ့တာေပါ့။
သူသည္
သူ႕႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပမႈ၊ စကားေျပာေကာင္းမြန္မႈတို႕ျဖင့္ ေမ့ႏွလံုးသားကို
ညႇိဳ႕ယူသိမ္းပိုက္ႏိုင္စြမ္း ခဲ့သူျဖစ္သည္။ အခုေတာ့
ေမတို႕လက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ သူသည္
ေမ့ခင္ပြန္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေမ့ေဘးမွာ ရွိခဲ့ၿပီ။ သူ႕ကို
ေမသာလွ်င္ပိုင္ဆိုၿပီး ေမ့ကိုလည္း သူသာလွ်င္ ပိုင္ဆိုင္ေလသည္။
သူ၏အလုပ္က ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိန္းမေခ်ာေလးမ်ားစြာႏွင့္ တရင္းတႏွီး ဆက္ဆံပတ္သက္ ေနရသည္ျဖစ္ရာ ေမသည္ သူ႔ကို စိတ္မခ်။
သဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ အၿမဲတမ္း တထင့္ထင့္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကလြဲလို႕ ေမတို႕၏ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ေပ်ာ္စရာအတိ ၿပီးလ်က္ သာယာခ်မ္းေျမ့ခဲ့ပါသည္။
(ခ)
သူက
ေမ့ကိုသာလွ်င္ အခ်စ္ဆံုး၊ ေမကလြဲလွ်င္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ
လွတယ္လို႔မထင္ေၾကာင္း အၿမဲတဖြဖြ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊
မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေမကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ခ်ိဳသာေသာ အဲဒီပ်ားရည္စကားေတြထဲမွာ
ေပ်ာ္ဝင္ခဲ့ရသည္ခ်ည္းပင္။
“ဂ်နီဖာလိုပက္ဇ္လား၊ လွေတာ့လွပါတယ္ကြာ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မိန္းမေလာက္ေတာ့ ဘယ္လွမလဲ” ဟု
သူကေျပာလွ်င္ ေမသည္ တခစ္ခစ္ရယ္ေမာကာ တကယ္ထင္ခဲ့ဖူးသည္။ အဲဒီလိုပဲ တျခား
မိန္းကေလးေတြကိုပဲေတြ႔ေတြ႔ သူက ထိုမိန္းကေလးေတြကို
ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးလွ်င္....“ေကာင္မေလးက
မဆိုးပါဘူး၊ လွေတာ့လွရွာသားပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ကိုယ့္မိန္းမရဲ့ အလွကို
မမွီတာခက္တယ္၊ ကုိယ့္မိန္းမေလာက္ ဘယ္သူမွ မေခ်ာဘူးကြာ..”
သူက
အဲဒီလုိ အၿမဲတမ္း ေျပာတတ္သူျဖစ္သည္။ အဲဒီအခါမ်ိဳးေတြမွာ သူတမင္သက္သက္
လိမ္လည္ေနာက္ေျပာင္ေနမွန္း သိလ်က္ႏွင့္ပင္ ေမသည္ သေဘာအက်ႀကီး က်မိေလသည္။
သူ၏အလုပ္က မိန္းမေခ်ာ၊ မိန္းမလွေလးေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းဆိုေပမယ့္ သူသည္
ေမ့အေပၚမွာ အၿမဲတမ္းသစၥာရွိလိမ့္မည္ဟု ေမတထစ္ခ် ယံုၾကည္ခဲ့သည္။
တျခားမိန္းကေလးေတြဆီ သူ႔စိတ္မေရာက္ေစရေအာင္လည္း ေမ့ကိုေမ အၿမဲတမ္း လွပေက်ာ့ေမာ့ေနေအာင္ ျပင္ဆင္ျခယ္သတတ္သည္။
ၿပီးလွ်င္
သူ႔ကိုျပဳစုသည့္ေနရာမွာလည္း လိုေလးေသးမရွိေအာင္ အစြမ္းကုန္ျပဳစုေလသည္။
ေမသည္ အခ်က္အျပဳတ္ အိမ္ေထာင္မႈအထိန္းအသိမ္းမွာ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းေသာ
မိန္းမပီသသူတစ္ဦးျဖစ္ရာ ထိုအခ်က္ကပင္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ကိုယ့္အေပၚ
သစၥာရွိရွိ စြဲၿမဲဖို႔ လံုေလာက္ခိုင္မာေတာ့ အေၾကာင္းတစ္ခ်က္ျဖစ္သည္ဟု
အၿမဲတမ္း ယံုၾကည္ခဲ့ေလသည္။
(ဂ)
တကယ္တမ္းေတာ့
ထိုစိတ္ကူးကို ေမသည္ ႐ူး႐ူးႏွမ္းႏွမ္းျဖင့္ ရခဲ့တာျဖစ္သည္။ ေမ့အေပၚ
တစ္သက္လံုး သစၥာရွိရွိခ်စ္ပါမည္ ေမကလြဲၿပီး တျခား ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ
စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားပါဘူးဟု တဖြဖြကတိေပးခဲ့ေသာ ေမ့ေယာက္်ားကို အကယ္၍မ်ား
ေမ့ကြယ္ရာမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္က သူ႔ကို အခြင့္အေရးေတြေပးကာ
ျဖားေယာင္းခ်ၪ္းကပ္ခဲ့လွ်င္ သူ ေမ့အေပၚ သစၥာရွိႏိုင္ပါေတာ့မလား ဆိုေသာ
သံသယျဖင့္သူ႔ကို စမ္းသပ္ခ်င္ခဲ့ေသာ ႐ူးႏွမ္းႏွမ္းစိတ္ကူးတစ္ခုမွ
စတင္ခဲ့ေလသည္။ ေမသည္ ယခုခ်ိန္အထိ သူ႔အခ်စ္ကို ယံုၾကည္ေလသည္။ ေမ့ကိုဆို
အၿမဲတမ္း ဖူးဖူးမႈတ္အလိုလိုက္ကာ ေရွ႕တန္းတင္လြန္းေသာ သူ႔ရဲ႕ စ႐ိုက္ေၾကာင့္
ေမ့ကြယ္ရာမွာ တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ သူ ဘယ္လိုမွ
သာယာလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု တစ္ဖက္ကလည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနခဲ့ေသးသည္။
သူ႕ကိုတစ္ဖက္လွည့္ျဖင့္ ေမ့အေပၚ တကယ္သစၥာရွိမရွိ စမ္းသပ္မည္ဟု
စိတ္ကူးတစ္ခုစတင္လိုက္ရျခင္းသည္ တကယ္ေတာ့ ေမ အ႐ူးထျခင္းသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ေမ တကယ္အ႐ူးထခဲ့သည္။
(ဃ)
ပထမဆံုး
ဆိုင္တစ္ခုႏွင့္ဆက္သြယ္ကာ သူ၏႐ုံးခန္းလည္းျဖစ္၊ စတူဒီယိုလည္းျဖစ္ေသာ
ၿမိဳ႕ထဲက တိုက္ခန္းလိပ္စာအတိုင္း တစ္ပတ္လွ်င္ ပန္းစည္းတစ္စည္း တစ္လတိတိ
အမည္မေဖာ္ဘဲ ပို႔ေပးခိုင္းဖို႕ ေမကစီစၪ္လိုက္သည္။
ပထမဆံုး
ပန္းစည္း သူ႔ဆီ စပို႔ျဖစ္ေသာေန႕က သူအိမ္ျပန္လာခ်ိန္တြင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမက
မသိမသာ အကဲခတ္ေလသည္။ ေမ့စိတ္ထဲမွာ သူ႔ဆီ တစ္ေယာက္ေယာက္က
ပန္းစည္းပို႔တဲ့အေၾကာင္းကို သူ ေမ့ကို ႐ိုးသားစြာ ဖြင့္ေျပာျပလိမ့္မည္ဟု
ထင္ခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္
သူက ဘာမွမေျပာေခ်။ ထိုအခ်ိန္ကစၿပီး ေမ့ရင္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေတာ့
ေအာင့္မ်က္ခဲ့သည္။ သူ ေမ့ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားၿပီေပါ့ေလ။ ရွိေစေတာ့။
ဒုတိယအပတ္တြင္လည္း သူ႔ဆီ ေနာက္ထပ္ ပန္းစည္းတစ္စည္း ပို႔ေစခဲ့ျပန္သည္။
အဲဒီေန႔ကလည္း သူ႔အမူအရာမွာ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမျပေခ်။
တတိယေျမာက္အပတ္တြင္ေတာ့
ေမသည္ သူလွ်ိဳ႕ဝွက္ေနတာကို မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ၏႐ုံးခန္းဆီသို႔ အမွတ္မထင္
လမ္းႀကံဳသလိုလိုႏွင့္ ေရာက္ေအာင္ဝင္သြားခဲ့သည္။
ေမေရာက္သြားခ်ိန္မွာ
ပန္းစည္းကေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ စားပြဲေပၚမွ တင္ထားေသာ ပန္းစည္းကို သူက
ဝင္လာသည္ႏွင့္ ပန္းအိုးတစ္အိုးထဲသို႔ ဖ်တ္ခနဲထိုးလိုက္ေလသည္။ ေမက
မ်က္ခံုးကေလးပင့္ကာ...
“အဲဒါ ဘယ္က ပန္းစည္းလဲေမာင္” ဟု အမွတ္မထင္ဟန္ျဖင့္ ေမးလုိက္ရာ သူက တစ္ခ်က္ရယ္လ်က္
“ဘယ္ကမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကိုယ္ဝယ္လာတာပါ၊ ဒီေန႔ ေမာ္ဒယ္လ္တစ္ေယာက္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရင္ အဲဒီပန္းစည္းနဲ႔ ႐ိုက္မလို႔ပါ”
သူ
ေျဗာင္လိမ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေမ ပိုေအာင့္မ်က္သြားေလသည္။ သူ ဘာျဖစ္လို႔
အဲဒီလို လိမ္ရတာလဲ။ ဒီပန္းစည္းကို အမည္မေဖာ္လိုသူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က
ပို႔ေပးေနတယ္ဆိုတာ သူဘာျဖစ္လို႔ ေမ့ကို
ေျဖာင့္ေျဖာင့္မွန္မွန္ဖြင့္မဝန္ခံရဲရတာလဲ။ ေမသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္
ဝမ္းနည္းနာက်င္ကာ အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ေလသည္။
စတုတၳေျမာက္အပတ္တြင္လည္း
သူ႔ဆီသို႔ ပန္းစည္းေလးပို႔ေစခဲ့ျပန္သည္။ သူ႔ထံမွ ေမ့ကို ထူးထူးျခားျခား
ဘာမွ မေျပာခဲ့ေခ်။ ေမသည္ အျပင္မွေန၍ သူ၏႐ုံးခန္းဆီသို႔ အသံဖ်က္၍
ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“ဟဲလို”
သူဖုန္းလာထူးခ်ိန္တြင္ ေမ့ရင္ထဲ တလွပ္လွပ္ တုန္လာခဲ့သည္။ ေမ့အသံကို
ေမမွန္းမမွတ္မိေအာင္ အသံတိုးတိုးအက္အက္ကေလး ျဖစ္ေအာင္ ဖ်က္လ်က္....
“ကိုမေဟာ္လားဟင္... ပန္းစည္းေတြ ရသလားလို႔”
“ေၾသာ္... ကိုယ့္ဆီပန္းစည္းေတြပို႔ေပးေနတာ မင္းလား၊ မင္း ဘယ္သူလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ဆီ ပန္းစည္းေတြပို႕ေနတာလဲ”
သူ၏ အသံက ေႏြးေထြးကာ ခ်ိဳျမေနသည္။ ေမသည္ စိတ္ထဲမွာ တင္းက်ပ္သြားေသာ္လည္း အသံတိုးတိုး ခ်ိဳခ်ိဳကေလးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးရင္း
“ကိုမေဟာ္ရယ္...
ပန္းစည္းပို႔ေပးပါတယ္ဆိုမွ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အမွတ္အသားေပါ့၊ ဘယ္မိန္းကေလးက
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆီကို အားအားယားယား ပန္းစည္းပို႔ေပးပါ့မလဲ၊ ကိုမေဟာ္ဒီေန႔
တီရွပ္အနက္ေရာင္ကေလး ဝတ္ထားတယ္ မဟုတ္လား”
“အင္း၊ ဟုတ္တယ္၊ မင္းဘယ္လိုလုပ္ သိတာလဲ။ ကိုယ့္ကို မင္းသိလား”
“သိပ္သိတာေပါ့၊ ဒီေလာက္နာမည္ႀကီးတဲ့ Photographer ပဲ ဥစၥာ” ေမက ခပ္သဲ့သဲ့ကေလးေျပာလိုက္လွ်င္ သူက ၾကည္ႏူးပီတိျဖာသြားေသာ အသံျဖင့္၊ တဟင္းဟင္း ရယ္ေမာေနေလသည္။
ေမသည္
စိတ္ထဲကေန ေယာက္်ားကို က်ိန္ဆဲမိေလသည္။ ၾကည့္စမ္း ေယာက္်ားေတြမ်ား
ဘယ္ေလာက္သစၥာမရွိလိုက္သလဲ၊ မိန္းမကြယ္ရာမွာ လစ္လွ်င္လစ္သလို သာယာမႈ
ရွာေနလိုက္တာ။
“ဒါနဲ႔ မင္းဘယ္မွာေနတာလဲ၊ ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြ႐ိုက္ဖို႔ ဝါသနာမပါဘူးလား၊ ကိုယ္႐ိုက္ေပးမယ္ေလ၊ ကိုယ့္ Studio ကို သိတယ္မဟုတ္လား”
“သိတာေပါ့၊ တကယ္လာရမွာလား”
“လာခဲ့ပါ၊ ကိုယ္႐ိုက္ေပးမွာေပါ့၊ ဒါနဲ႔ မင္းကေခ်ာလားဟင္”
“ဟီး ဟီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ကၽြန္မကို လွတယ္လို႔ လူတိုင္းေျပာၾကတယ္ သိလား”
“အဲဒါဆို လာခဲ့ေလ၊ မင္းရဲ႕ပံုေတြ ကမၻာေက်ာ္သြားေအာင္ ကိုယ္႐ိုက္ေပးမွာေပါ့”
ေမ့ေယာက္်ားအသံမွာ
ခ်ိဳျမေႏြးေထြးလ်က္ရွိေလသည္။ ေမသည္ အသံမထြက္ေအာင္ စိတ္ထဲကေန
အက်ယ္ႀကီးေတာက္ခတ္ပစ္ရင္း အံတင္းတင္းႀကိတ္မိေလသည္။ “တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ေလ
လာခဲ့မယ္ သိလား ” ဟု ေျပာၿပီး ဖုန္းကို ခ်ပစ္လိုက္သည္။
ထိုအေၾကာင္းကို ညေနအိမ္ျပန္လာေသာအခါ ေယာက္်ားျဖစ္သူမ်ား ဖြင့္ဟဝန္ခံမလားလို႔ ေမ ေမွ်ာ္လင့္မိေသးေသာ္လည္း သူက တစ္ခြန္းမွ မဟေခ်။
(င)
အဲဒီလိုႏွင့္
ေမသည္ အပတ္တိုင္း သူ႕ဆီသို႔ ပန္းစည္း ကေလးေတြ၊ ရွပ္အကၤ် ီကေလးေတြ၊
ပုဆိုးကေလးေတြ ပို႔ပို႔ေပးေလသည္။ အဲဒီပစၥည္းေတြမ်ား အိမ္ကို သူယူလာမလားဟု
ေမွ်ာ္လင့္ကာ မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္ေသာ္လည္း ကိုယ့္ေယာက္်ားက ထိုပစၥည္းေတြကို
အိမ္သို႔ ယူမလာဘဲ သူ႔႐ုံးခန္းမွာပင္ ပိပိရိရိ ဖြက္ထားခဲ့ေလသည္။
အဲဒါအျပင္
ေမသည္ တပတ္လွ်င္တႀကိမ္ ပစၥည္းကေလးေတြ ပို႔ၿပီးတုိင္း သူ႔ဆီကို အသံဖ်က္ကာ
ခပ္ညဳညဳ ခပ္ခၽြဲခၽြဲေလသံျဖင့္ ဖုန္းမွန္မွန္ဆက္ေလသည္။ ေယာက္်ားလုပ္သူကလည္း
ဖုန္းထဲမွာ တစ္ဖက္မိန္းကေလး အရည္ေပ်ာ္သြားမတတ္ အခၽြဲႀကီး ခၽြဲလ်က္ရွိေလသည္။
ေမသည္
စိတ္ထဲမွေန သူ႔ကို စိစိညက္ညက္ျဖစ္ေအာင္ အမႈန္႕ေခ်ပစ္ခ်င္စိတ္
ေပါက္လာခဲ့သည္။ သူက အင္မတန္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွပါသည္။ ေမ့ေရွ႕မွာ
တစ္ခ်က္ကေလးမွ အမူအရာမပ်က္ေခ်။ ေမ့ကိုလည္း
ခါတိုင္းလိုပင္ အခ်စ္ဆံုးဟု ေျပာၿမဲ၊ ကမၻာေပၚမွာ အလွဆံုးမိန္းမဟု ေျမႇာက္ၿမဲပင္။
မေနႏိုင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာ ေမသည္ သူ႔ကိုေသြးတိုးစမ္းသလိုမ်ိဳးႏွင့္ “ေမာင္ရယ္ ကၽြန္မကြယ္ရာမွာမ်ား ရွင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ က်ိတ္ပုန္းခုတ္ေနသလားဟင္” ဟု ေမးမိလွ်င္ သူက မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ ကပ်ာကယာ ျငင္းဆန္ေလသည္။
“ဟာ...
ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေမရယ္... ကိုယ့္မွာ ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့
ဇနီးအေခ်ာအလွကေလး ရွိေနၿပီပဲဟာ။ ဘယ္မိန္းမမွ ကိုယ့္မိန္းမရဲ႕
ေျခဖ်ားကိုေတာင္မမွီဘူး သိလား၊ ေမကလြဲၿပီး ဘယ္မိန္းမကိုမွ ကိုယ္ ဂ႐ုလည္း
မစိုက္ဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္မွာ ဒီေလာက္ မိန္းမေခ်ာ၊ မိန္းမလွေတြ မ်ားေနတာပဲ။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ စိတ္မဝင္စားပါဘူးကြာ” ဟု ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း လိမ္ေနသည္။
ေမသည္ ကိုယ္အလိမ္ခံေနရတာကို သိသိႀကီးႏွင့္ ကိုယ့္ရဲ႕မိုက္မဲမႈျဖင့္ ဆက္ဆံေနရျခင္းျဖစ္သည္။
(စ)
အဲဒီလိုႏွင့္ ေမ သူ႔ဆီ လက္ေဆာင္ပစၥည္းကေလးေတြ တပတ္တစ္ခါ ပို႔ရင္း၊ တပတ္တစ္ခါ ဖုန္းမွန္မွန္ဆက္ေနခဲ့သည္မွာ သံုးလေလာက္ ၾကာသြားခဲ့ၿပီ။
ဖုန္းထဲမွ သူ႕ဆီက ခ်စ္တယ္ဟု မေျပာ႐ုံတမယ္ တရင္းတႏွီးေသာ စကားေတြကိုလည္း ၾကားခဲ့ရၿပီ။ “အျပင္မွာ ေတြ႕ရေအာင္ကြာ” ဟု သူက စခ်ိန္းေလသည္။
“ေတြ႕ေတာ့
ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ ကိုမေဟာ္ရယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကသာ တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနရတာ၊
ကိုမေဟာ္မွာက အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ေလ၊ အိမ္ေထာင္ရွိ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႕ ကၽြန္မ
ဇာတ္လမ္း႐ႈပ္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ္၊ သူမ်ားအိမ္ေထာင္ေရးကို ေႏွာင့္ယွက္ရာ
က်မွာေပါ့” ဟု ေမက ေျပာလိုက္လွ်င္ သူ႕ဘက္မွ အေတာ္ကေလး ၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ႐ႈိက္ေလသည္။
“ကိုယ့္မွာ
အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္ မိန္းမနဲ႕က သိပ္အဆင္မေျပပါဘူးကြာ၊
ကိုယ္တို႕ အိမ္ေထာင္ေရးက သာသာယာယာ မရွိလွပါဘူး၊ ကိုယ့္မိန္းမက
နည္းနည္းဆိုးတယ္ကြာ၊ ကိုယ့္အေပၚမွာ သိပ္အႏိုင္ယူ ဗိုလ္က်ခ်င္တယ္၊
ကိုယ္နဲ႕မ်က္ႏွာေၾကာတည့္လွတာ မဟုတ္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ စြာလည္းစြာတယ္၊ ေဒါသကလည္း
အရမ္းႀကီးတာ၊ သူ တစ္ခါတစ္ခါ ေသာင္းက်န္းရင္ ဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနတာပဲ၊
ကိုယ္လည္း စိတ္ညစ္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္ေတာင္မျပန္ျဖစ္ပါဘူး၊
ကိုယ့္႐ုံးခန္းမွာပဲ အေနမ်ားတယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ထင္ေတာ့
ကိုယ္တို႕အိမ္ေထာင္ေရးဟာ သက္တမ္းမွ ရွည္ပါ့မလား မသိပါဘူးကြာ”
ေမသည္
သူ၏စကားေၾကာင့္ တအံ့တၾသ ရင္နာသြားေလသည္။ ေမ့ကိုခ်စ္လိုက္တာဟု တဖြဖြေျပာေသာ
ေမ့ရဲ႕ ေယာက္်ားက ေျပာလုိက္ေသာ စကားမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လားဟု ေမမယံုႏုိင္၊
ေမ့အေပၚ အၿမဲတမ္းသစၥာရွိရွ ခ်စ္ေနလိမ့္မည္ဟု ေမယံုၾကည္ခဲ့ေသာ
ေမ့ေယာက္်ားသည္ ကြယ္ရာမွာ ေမ့ရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းကို လုပ္ႀကံေျပာေနခဲ့သည္။
ေမသည္ ရင္ထဲမွာ ျပင္းျပစြာ နာက်င္လ်က္ အသံတိတ္ ငိုေႂကြးမိေလသည္။
“တကယ္ေျပာတာပါ
ႏွင္းဆီရယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ကိုယ္ေလ ကိုယ့္ကို နားလည္ႏိုင္မယ့္
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ အေမာေျဖခ်င္မိတယ္ သိလား၊ ကိုယ့္ဘဝက
ရင္ေမာစရာေကာင္းတာ....”
ေမ့ေယာက္်ားက
ဆက္ေျပာေနေလသည္။ ေမသည္ သူ႕ရဲ႕စကားေတြကို ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္၊
ေမ့အေပၚ သူ အဲဒီေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ သစၥာေဖာက္လိမ့္မည္ဟု ေမ မထင္ခဲ့မိေခ်။
“ေကာင္းၿပီေလ၊
ကိုမေဟာ္ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆို ကၽြန္မတို႕ လူခ်င္းေတြ႕ၾကတာေပါ့။ အခုလာမယ့္
တနဂၤေႏြေန႕ သမၼတ႐ုံမွာ ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ရင္း ေတြ႕ၾကမယ္ေလ။
ကၽြန္မမွန္းသိသာေအာင္ မိုးျပာေရာင္ ဝမ္းဆက္ကေလး ဝတ္ခဲ့မယ္၊ ၿပီးေတာ့
လက္ထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းအျဖဴတစ္ပြင့္ ကိုင္ထားမယ္ေလ၊ ကိုမေဟာ္က ဘာအေရာင္
ဝတ္လာမွာလဲ”
“တကယ္လား
ႏွင္းဆီ၊ ႏွင္းဆီ ကိုယ္နဲ႕ တကယ္ေတြ႕ေတာ့မယ္ေပါ့ေလ၊ အိုေက ကိုယ္လာခဲ့မယ္၊
ကိုယ္လည္း ႏွင္းဆီနဲ႕ဆင္တူ မိုးျပာေရာင္ ရွပ္အကၤ် ီ ဝတ္ခဲ့မယ္။
ေဘာင္းဘီကေတာ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီပဲေပါ့၊ ဘယ္ႏွစ္နာရီ ေတြ႕ၾကမလဲဟင္”
“၁၂နာရီ အတိမွာ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေရွ႕မွာ ဆံုမယ္ေလ။ ဒါပဲေနာ္”
ဟု ေျပာကာ ေမက ဖုန္းခ်လိုက္ေလသည္။
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ သစၥာမရွိမႈကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေမဘာမ်ား ဆက္လုပ္ရမည္နည္း။ ေမသူ႕ကို ပညာျပခ်င္လွသည္။
(ဆ)
တနဂၤေႏြေန႕မနက္ကတည္းက သူက ေလကေလး တခၽြန္ခၽြန္ျဖင့္ သီခ်င္းကေလး ၿငီးေနခဲ့သည္။ ေမက သူ႕ကို မသိမသာ အကဲခတ္လ်က္....
“ဒီေန႔ ေမာင္ Studio မွာပဲ ရွိမွာလားဟင္၊ ေမလိုက္ခဲ့မလို႕” ဟု ေျပာလိုက္လွ်င္ သူ သိသိသာသာ မ်က္ႏွာပ်က္သြားကာ “ဟာ
မလိုက္ခဲ့နဲ႕ ေမ၊ ဒီေန႕ ကိုယ္ေအာက္ဒိုး ထြက္႐ိုက္ရမွာ၊ ေမပင္ပန္းလိမ့္မယ္၊
ေမာင့္မိန္းမ အလွပေဂးေလး အိမ္ထဲမွာပဲ ေနပါကြာ၊ အျပင္မွာ ေနပူကပူနဲ႕
ေမ့အသားေလးေတြ မည္းကုန္ပါ့မယ္”
“အို မရဘူး ေအာက္ဒိုးဆိုလည္း ေမ လုိက္ခဲ့မွာပဲ”
ေမသည္
သူ႕ကို ေသြးတိုးစမ္းက ဆက္ရစ္ေနျပန္သည္။ သူ၏မ်က္ႏွာဟာ
ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပ်က္လာၿပီး “ေမကလည္းကြာ ဂ်ီက်စရာမရွိ
ႀကံဖန္ဂ်ီမက်စမ္းပါနဲ႕၊ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္သြားလုပ္မွာ၊ အေပ်ာ္သြားမွာမွ
မဟုတ္တာ”
“ေသခ်ာလို႕လား၊ ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႕ သြားမေတြ႕ဘူးလို႕ ဘယ္သူက ေသခ်ာအာမခံႏိုင္မလဲ”
ေမ့စကားေၾကာင့္
သူ အ႐ႈိက္ထိသြားသလို ဖ်တ္ခနဲ ၿငိမ္သြားေလသည္။ “ေမကလည္းကြာ၊ ကိုယ္
ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ၊ ကိုယ့္ဘဝမွာ ေမကလြဲၿပီး တျခားဘယ္မိန္းမကိုမွ
စိတ္မဝင္စားပါဘူးဆို၊ အခု ကိုယ္ ေမာ္ဒယ္လ္တစ္ေယာက္ကို ဓာတ္ပံု
သြား႐ိုက္ေပးရမွာ၊ အဲဒါလည္း မိန္းမတစ္ေယာက္ေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲေပါ့၊
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ အလုပ္သြားလုပ္မွာေလ၊ ေမ့ကို မလုိက္ေစခ်င္တာ ေမပင္ပန္းမွာ
စိုးလို႕ပါကြာ၊ ေမက လိမၼာပါတယ္ေနာ္၊ အိမ္မွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး နားေနခဲ့ေလ၊
ကိုယ္ အလုပ္ေစာေစာၿပီးတာနဲ႕ ျပန္လာခဲ့မယ္၊ ညက်ရင္ တစ္ခုခု ထြက္စားၾကတာေပါ့၊
ဟုတ္လား၊ ေမာင့္မိန္းမက လိမၼာပါတယ္ကြာ”
သူက
ေမ့ေခါင္းကို ဖြဖြသပ္ရင္း ေခ်ာ့ေမာ့ ႏွစ္သိမ့္ကာ မိုးျပာေရာင္႐ွပ္အကၤ်
ီႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ နက္ျပာစိုစို ကို ဝတ္ကာ ေခါင္းကို ဂ်ဲလ္ျဖင့္
နက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနေအာင္ ၿဖီးကာ ထြက္သြားေလသည္။
ေမသည္
အလိမ္ခံေနရသည္ကို အသည္းဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာၾကည္းလာသည္။ တကယ္ေတာ့
ေမမွားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆီက သစၥာရွိမႈႏွင့္ အခ်စ္ေတြကို ေမ
ေလာဘတႀကီးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိသည္ကိုက ေမ့အမွားျဖစ္သည္။ သူထြက္သြားၿပီး
မၾကာခင္မွာ ေမသည္ မိုးျပာေရာင္ဝမ္းဆက္ ဝတ္စံုကေလးကို ဝတ္လ်က္ လက္ထဲမွာ
ႏွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္ကိုင္လ်က္ သမၼတ႐ုံေရွ႕သို႕ တကၠစီျဖင့္ ထြက္ခဲ့ေလသည္။
ေမ့ကိုျမင္ေသာအခါ
ျဖစ္ပ်က္သြားမည့္ သူ၏မ်က္ႏွာကို ေမ ျမင္ခ်င္စမ္းလွသည္။
ေယာက္်ားဆိုတာမ်ိဳးဟာ အေတာင္ပံသာ ရွိခဲ့လွ်င္ မိုးအဆံုး ေျမအဆံုး
ပ်ံခ်င္တုိင္း ပ်ံသန္းၾကမယ့္ လူေတြခ်ည္းပဲေလ။
လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment