(ဂ)
ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ ပုသိမ္တရားရံုးမွာလက္ထပ္ျပီးေတာ့နင္ငါနဲ႕လိုက္ေနတယ္။ နင္ထင္ျပီးသားျဖစ္မွာပါ ႏြယ္နီ။ ငါ့အေမကနင့္ကိုသေဘာမတူဘူးဆိုတာေလ။ ငါ့အေမကိုနင္က အရင္တစ္ခါကတည္းက ပစ္ပစ္ခါခါေျပာခဲ့တာေလ။ ငါ့အေမကလည္းငါ့ေၾကာင့္မို႕သာ ဘာမွမေျပာခဲ့တာနင့္ကို ေတာ့လက္မခံႏိုင္တာနင္ေရာငါေရာသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္အားမငယ္ပါနဲ႕ ႏြယ္နီရယ္။ နင့္ေဘးမွာ ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာပဲ။ နင္အားငယ္စရာမလုိပါဘူး။ နင္ငါ့ကိုမခ်စ္တာလည္းငါသိတယ္။ ဒါေပမယ့္နင့္တစ္ဘ၀လံဳးကို ငါနင္အလိုမတူပဲနဲ႕ ငါျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရယူထားတာပဲ။ နင့္ကိုငါေစာင့္ေရွာက္မွာပါ။ နင္ဘာမွ အားမငယ္ပါနဲ႕ ႏြယ္နီ။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲနင္တို႕အိမ္ကလူေတြျပန္လာၾကတယ္။ ငါတို႕အိမ္ကလသာေဆာင္မွာ ရပ္ေနတဲ့နင့္ကို သူတို႕ျမင္သြားၾကတယ္ေလ။ နင့္မိဘေတြငါတို႕အိမ္ဘက္ကိုျပန္လာတယ္။ နင္ကလညး္ငါတားေနတဲ့ၾကားကေအာက္ကိုဆင္းသြားတယ္။ နင့္ေမေမကေတာ့ မိန္းမျဖစ္တဲ့ အေလ်ာက္ နင့္ကိုအျပစ္မေျပာသာပါဘူး။ နင့္အေဖကေတာ့အေတာ္ေဒါသၾကီးပ။ နင့္ကို သမီးအျဖစ္ကစြန္႕တယ္လို႕ကိုေ ျပာလုိက္တာ။နင့္အစားငါလည္းခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဟာ နင့္မွာ ငါတစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာပဲ။ နင္မလံုေလာက္ေသးဘူးလား။ ဘယ္သူေတြနင့္ကိုစြန္႕ပစ္စြန္႔ပစ္ ငါကေတာ့နင့္ကိုခ်စ္မွာပါ။ နင့္အေပၚမွာ ၾကင္နာမွာပါ။ ငါကနင့္ကိုဘယ္သူနဲ႕မွမတူေအာင္ခ်စ္တာကိုး။ နင္ကေတာ့ ငါ့ကိုအဲဒိအထိကုိမခ်စ္ေသးဘူးေနာ္။
နင့္ေမာင္ကလည္းဖေအတူသားပဲ။ နင့္လိုအစ္မမရွိခဲ့ဖူးေလး ဘာေလးနဲ႕ ငါဆြဲထိုးပစ္ခ်င္ေနတာ ။ နင့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္မလုိ႕ေပါ့။ နင့္ကို အခန္းထဲေရာက္ေအာင္မနည္းေခၚလာခဲ့ရတယ္။ နင္ကင့ါကိုစိတ္ဆိုး ေနတယ္ေလ။ ငါ့ေၾကာင့္နင့္အေဖကပစ္သြားတာဆိုျပီးနင္ငါ့ကိုစိတ္ဆုိးေနတယ္မလား။ ဟုတ္ပါတယ္။ နင္ဆိုးထိုက္ပါတယ္။ ငါ့ေၾကာင့္နင့္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုဘ၀ေလးပ်က္ခဲံရတာပဲ။ ဟုတ္တယ္မလား။ ငါနင့္ကိုစာနာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မလုိ႕လဲ ငါကနင့္ကို ေယာက်ား္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ ၊ ဆံုးရႈံးလုိက္ရတဲ့နင့္ရဲ႕ေမာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ ငါနင့္ကို နညး္မ်ိဳးစံုနဲ႕အလိုလိုက္ခဲ့တယ္။ နင္က ငါ့ေပၚကိုစိုးႏုိင္ရက္လြန္းတယ္။
နင္ငါ့အေပၚကိုဘာေတြမ်ားမၾကိဳက္တာရွိလဲလုိ႕ေမးေတာ့နင္ကေျပာတယ္။ ငါ့ရဲ႕ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႕လမ္းသရဲပုံစံကိုမၾကိဳက္ဘူးတဲ့။ ငါခ်က္ခ်င္းပဲ အျပင္ထြက္သြားတယ္။ နင္မၾကိဳက္တဲ့ပံုစံေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ မထင္ထားမိဘူး။ ငါျပန္အေရာက္မွာ နင္ငါ့အိမ္ကလူေတြနဲ႕ျပသနာျဖစ္တယ္ေလ။ ငါ့ညီမနဲ႕ျပသနာတက္တာအဆိုးဆံုးပဲ။ ငါျပန္ေရာက္ေတာ့နင္ကေျပာတယ္။ “မုိးညငါတို႕ဒီအိမ္ေပၚကဆင္းရေအာင္တဲ့ ” ငါကလညး္ဘာလို႕ မွန္းမသိ နင့္အမိန္႕ကို လုိက္နာခဲ့တယ္။ ငါကဘယ္တုန္းကမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကို လုိက္လုပ္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ နင့္မွာ ဘာညွိုဳ႕ဓာတ္ေတြမ်ားရွိေနပါလိမ့္။ ငါ့အေမကေတာ့လို္က္စရာမလိုဘူးလို႕ေျပာေပမယ့္ ငါလုိက္လာခဲ့တယ္။ နင့္ေၾကာင့္ငါဟာ သားမိုက္ျဖစ္ခဲံရေပမယ့္ နင္နဲ႕အတူရွိရလုိ႕ေက်နပ္ပါတယ္။
နင္နဲ႕ငါ လက္၀တ္ရတနာေတြေရာင္းျပီး တိုက္ခန္းတစ္ခန္း၀ယ္လုိက္ၾကတယ္။ ငါကေတာ့ငါ့သူငယ္ခ်င္း အင္တာနက္ဆိုင္မွာ servic ၀င္လုပ္တယ္။ လခေကာင္းပါတယ္။ နင္နဲ႕ငါနဲ႕ မပူမပင္စားေသာက္ႏုိင္တယ။္ ငါကနံနက္ဆိုရင္ နင္စားဖို႕ခ်က္ျပဳတ္ျပီးမွအလုပ္သြားတတ္တာပါ။ ေန႕လည္ေတာ့နင္လည္းအိမ္မွာ ခ်က္စားမွာေပါ့။ ငါကေတာ့အျပင္ကပဲစားသြားတယ္။ နင္နဲ႕ငါနဲ႕ အတူတူလည္းမအိပ္ရသလို ထမင္းလက္ဆံုေတာင္မစားရတဲ့ ဘ၀မွာ ငါေက်နပ္ခဲ့တယ္။ ငါကညေနစာအတြက္ အျပင္ကအစားအေသာက္ေတြ၀ယ္လာရင္လည္း ႏွစ္ထုပ္စာ၀ယ္ခဲ့ရတယ္။ နင့္အတြက္တစ္ခု ငါ့အတြက္တစ္ခု။ တကယ္ဆို နင္နဲ႕ငါအတူတူစားခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ နင့္ကိုငါအတြန္႕မတက္ခဲ့ပါဘူး။
ငါရတဲ့ပထမဆံုးလစာကုိနင့္ကုိအပ္တယ္။ နင္ကမယူဘူး။ ဒါကင့ါတာ၀န္ပဲ။ စီးတဲ့ေရ ဆည္တဲ့ကန္သင္းတဲ့။ ငါကေယာက်္ားေလ။ ငါရွာရတဲ့ပိုက္ဆံနင့္ကို ေပးရမွာေပါ့။ ငါတာ၀န္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ နင္မယူတာနဲ႕ နင့္မွန္တင္ခံုေပၚ ငါတင္ထားခဲ့တယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့နင္သံုးျဖစ္မွာပါ။ တစ္ညမွာေတာ့ငါ ၀မး္ေလ်ာပါေလေရာ။ နင္ကေအာက္ထပ္ကတိုက္ခန္းကဆရာ၀န္ဆီမွာ ေဆးသြားေတာင္းေပးမယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ငါကနင္တစ္ေယာက္တည္းသြားရဲလုိ႕လားဆိုေတာ့ မသြားရဲလည္းသြားရမွာေပါ့တဲ့။ ငါသိပါတယ္။ အဲဒိကတည္းက နင္ငါ့ကိုၾကင္နာေနတယ္ဆိုတာ။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာကိုယံုေတာင္မယံုႏုိင္ဘူး။နင္ကေျပာတယ္။ ေနာက္ေန႕ကစျပီး နင္အျပင္က၀ယ္ မစားနဲ႕ေတာ့တဲံ။ နင္ျပင္ထားမယ္တဲ့ေလ။ ငါကိုယ့္နားကို္ယ္ေတာင္မယံုႏိုင္ခဲံဘူး။ နင္ဒီလိုမ်ိဳးေျပာလိမ့္မယ္ လို႕ ငါမွ မထင္ခဲ့မိတာ။ နင္ကဆက္ေျပာေသးတယ္။ နင္က ေယာက်ာ္း ငါကမိန္းမမွလား။ ငါလုပ္ရမွာေပါ့တဲ့။ ငါ၀မး္သာတယ္။ နင္တကယ္မလုပ္ျဖစ္ရင္ေနဦး။ ဒီလုိေလးၾကားရတာကိုငါ၀မ္းသာ တယ္။ နင္ခ်က္တဲ့ထမင္း မေကာင္းပါေစဦး ငါၾကိဳက္တယ္။ နင္ခ်က္တဲ့ဟင္း ဆိုးပါေစ ငါစားႏိုင္တယ္။ နင္နဲ႕အတူထမင္းအတူစာရတာကိုက အေကာင္းဆံဳးအရသာေလ။ ဆိုင္ေတြမွာထက္ပိုေကာင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ငါတုိ႕ၾကားထဲက ဆက္ဆံေရးအဆင္ေျပလာတယ္။
ငါနင့္ကိုဖြင့္ေျပာသင့္ျပီလို႕ထင္တယ။္ ငါနင့္ကို ဖံုးကြယ္မထားခ်င္ဘူး။ ဖံုးကြယ္ထားရတာလည္း ငါ့စိတ္ထဲမွာပင္ပန္းလွပါတယ္။ ငါနင့္ကို မဖံုးကြယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ငါနင့္ကိုဖြင့္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ေခ်ာင္းသာက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို နင္နဲ႕ငါဘာမွမပတ္သတ္ခဲံတာေတြ နင္အံတာေတြကိုငါအကုန္ေျပာလုိက္တယ္။ မထင္ထားမိဘူး။ နင္ေဒါသထြက္လိမ့္မယ္လို၊ ငါနင့္ကို ညာေနခဲ့မိတာ။ နင္ကေျပာတယ။္ ငါနဲ႕ ဆက္မေပါင္းႏိုင္ေတ့ာဘူးတဲ့။ ေၾသာ္ နင္က နင့္ဘ၀ ေရတိမ္နစ္ျပီအထင္နဲ႕ ငါ့ကိုေပါက္ျပီးနဖူးမထူး ဆိုတဲ့အတိုင္းေပါင္းခဲ့တာကိုး။ ရပါတယ္။
နင္က နင့္အိမ္ကိုျပန္မယ္လုိ႕ေျပာတယ္။ နင့္အေဖကို ဒူးေထာက္ျပီးေတာ့ပဲေတာင္းပန္ရ ရ နင့္မိသားစုနဲ႕ပဲျပန္ေနခ်င္တယ္လို႕ေျပာတယ္။ ငါကန္႕ကြက္တယ္။ ငါသေဘာမတူးဘူး။ ငါနင့္အတြက္ ငါ့မိသားစုကိုေတာင္စြန္႕ခဲ့ေသးတာပဲ။ နင္မရွိဘဲငါမေနႏိုင္ဘူး။ ဒါကိုနင္သိတယ။္ သိလ်က္နဲ႕ေတာ့မထားခဲ့ပါနဲ႕ လုိ႕ေျပာေနေပမယ့္ နင္ကနင့္အိမ္ကုိပဲျပန္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနလို႕ ငါတ့ခါးကိုေသာ့ခတ္လိုက္တယ္။
နင္ကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲေျပး၀င္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ကတ္ေၾကးကိုနင့္လက္ႏွစ္ဖက္က က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ နင္ေျပာတယ္ ....
“မိုးည နင္ဖယ္ေနာ္ ... မဖယ္ရင္ ငါထုိးမိလိမ့္မယ္ ”
ငါမဖယ္ဘူး နင့္ေရွ႕မွာလက္ကိုဆန္႕ျပီး ရပ္ေနလိိုက္တယ္ .....
“ထုိးဟာ ... နင္ထုိးရင္ေတာ့ငါ့ႏွလံုးသားကို တဲ့တဲ့ ထိုးသြား ငါ့ႏွလံုးသားမရွိမွ နင့္ကိုသြားခြင့္ျပဳမယ္ ”
နင္မ်က္လံုးကိုမွိတ္ျပီး ငါ့ကိုကတ္ေၾကးနဲ႕ထုိးတယ။္ နင္ထင္ေနတယ္ေလ။ နင္ထိုးရင္ငါေရွာင္မယ္ေပါ့။ နင္ထင္တာမွားခဲ့တယ္။ ငါမေရွာင္ခဲ့ဘူး။ ကတ္ေၾကးကလညး္ငါ့ရင္ဘတ္ကိုမထိခဲ့ဘူး။ ငါ့လက္ေမာင္းကိုပဲထိခဲ့တာ။ နင္မ်ကလံုးဖြင့္လာတယ။္ ျပီးေတာ့ ...
“မိုးညနင္ဘာလို႕မေ၇ွင္တာလဲ ...” တဲ့။ နင့္ကိုငါေျပာျပီးသားပဲ။ ႏွလံုးသားကိုတဲ့တဲ့ထုိးပါလုိ႕.. ။
“နင္ဘာလို႕ငါ့ရင္ဘတ္ကိုတဲ့တဲ့မထိုးခဲ့လဲ ”
နင္ငါ့ကိုပတ္တီးေတြစီးေပးေနတယ္။ နင္ငါ့ကို ၾကင္နာေသးသားပဲ ငါ့အတြက္ဒီဒဏ္ရာကမနာပါဘူး။ နင္မရွိမွနာမွာ။ နင္ကငါ့ေရွ႕မွာ ပတ္တီးစီးေပးရငး္ငိုတယ္။ ျပီးေေတာ့ေျပာတယ္။
“မုိးညရယ္ ငါ့ကိုသြားခြင့္ျပဳပါေတာ့ .. ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ .. ငါ့ကိုလြတ္လပ္ခြင့္ေပးပါ ... “
အရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနတဲ့နင့္ကို ငါမၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူုး။ ငါ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြက်ေနတယ္ ။ မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတယ္။ နင့္ေၾကာင့္ပထမဆံုးက်တဲ့မ်က္ရည္ပါ။ ငါမတားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါ့အတြက ္အခ်စ္ကေပးဆပ္ျခင္းပဲ။ ငါလိုက္ပို႕မယ္ဆိုေတာ့နင္ကငါ့ကိုမယံုဘူးတဲ့ေလ။ ငါလိုက္ပုိ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။နင့္အိမ္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ႕ငါလိုက္ပဳိ႕ခဲ့တာ။ နင္ကေျပာတယ္။ မနက္ျဖန္10 နာရီ လမ္းခြဲစာခ်ဳပ္ယူျပီးလာခဲ့ပါတယ္။ ကြဲလက္စႏွလံဳးသားကိုအမႈန္႕ျဖစ္ေအာင္သာလုပ္လုိက္ပါေတာ့။ နင္ေက်နပ္ရင္ ငါရင္ကြဲရက်ိဳးသက္သာပါတယ။ ငါလက္ခံခဲ့တယ္။
ငါ့ရင္ေတြေတာ့ တစ္စစီ ကြဲျပီးရင္း .... ကြဲျပိေပါ့ ...
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
က်ေနာ္သူ႕ကို လိုက္ပို႕ျပီးက်ေနာ့္စိတ္ေတြဘယ္လိုမွမရေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ငိုခ်လိုက္တယ္။ ညမီးေရာင္ေတြက သာယာစြာထိန္လင္းေနတယ္။ က်ေနာ္မေပ်ာ္ႏို္င္ဘူး။ က်ေနာ့္မ်က္၀န္းေတြ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ျပည့္ေနတာမို႕ ဘာဆုိဘာမွေကာင္းေကာင္းမျမင္ရဘူး။ က်ေနာ္ဆိုင္ကယ္လီဗာကို အသားကုန္ျမွင့္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္ဘယ္ေတြကိုသြားေနတာလဲ။ က်ေနာ္မသိေတာ့ဘူး။ ေ၇ာက္ခ်င္တဲ့ေနရာသာေရာက္ပါေစေတာ့။ က်ေနာ္အသက္ရွင္ေနတာက ႏြယ္နီ႕အတြက္ ။ ႏြယ္နီမရွိေတာ့က်ေနာ္မေနတတ္ေတာ့ဘူ။
စူးရွတဲ့မီးေရာင္တစ္ခုကက်ေနာ့္မ်က္၀န္းကိုထိုးစိုက္လာတယ္။ အဲဒါကားတစ္စီးမွန္းက်ေနာ္သိတယ္။ အုိက္ကားကိုေရွာင္လိုက္ေတာ့က်ေနာ္ေကာဆိုင္ကယ္ေကာ ဒလိမ့္ေကာက္ေကြးျပဳတ္က်သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္အုိက္ကားကိုေရွာင္ႏိုင္လိုက္တယ။္ မထင္ထားတဲ့ေနာက္ကကားတစ္စီးတက္လာတာေၾကာင့္ ေနာက္ကားတစ္စီးရဲ႕ ေအာက္ကုိ က်ေနာ္ေ၇ာက္သြားျပီး ကားရဲ႕ဘီးလုးံေတြက က်ေနာ့္ေခါင္းနဲ႕ထိသြားတယ္ဆုိတာသိလုိက္ရတာ ေနာက္ဆံဳးအသိပါပဲဗ်ာ ... က်ေနာ္က ႏြယ္နီ႕ကို သိပ္ခ်စ္တာ .....
ႏြယ္နီကိုယ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ... ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ...
သိပ္ခ်စ္တယ္ကြာ ........
ျပီးပါျပီ ...........
ခံစားတတ္ေသာႏွလံုးသာျဖင့္ .
လြန္မင္းအံ့
facebook: Lwon Min Aent
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment