ရိုးလြန္းေတာ့အသလို ♥ ♥ ♥ လြန္မင္းအံ့

“ခင္ေမႊးေရ.......”
                    အုန္းျမင့္ကခင္ေမႊးကိုေခၚလို္က္သည္။ ခင္ေမႊးကလည္းညွင္ညွင္သာသာပင္....
                    “ဘာတုန္းအုန္းျမင့္ရ........”
                    “ဟဲ့ဘာတုန္းရမလဲ..ေျမပဲသြားေကာက္ရမွာေပါ့.....”
                    တကယ္ေတာ့ခင္ေမႊးတို႕အုန္းျမင့္တုိ႕သည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွ်သာျဖစ္သည္။
ေနာက္ ေတာဓေလ့ဆိုေတာ့ လသာသာညမ်ားတြင္သူမ်ားလယ္ခင္းထဲသို႕ ေျမပဲခိုး(အဲ ေျမပဲေကာက္)
သြားသည္မွာ ဓေလ့ပင္ျဖစ္ေပသည္။
                     ေျမပဲေကာက္ဟုဆိုေသာ္ျငားလည္းသူမ်ားေျမပဲခင္းမ်ားတြင္ပိုင္ရွင္မသိပဲခိုးယူသည္မို႕
ေျမပဲခိုးဆိုလွ်င္လည္းမွန္ေပလိမ့္မည္။
                    “ေအး..ဒါနဲ႕ ေမႊးၾကဴေရာေခၚျပီးျပီလား.....”
                     “သြားရင္းနဲ႕ပဲေခၚေတာ့မယ္ေအ.....”
                    “ေအးေအး....ငါလာျပီ”
                     ခင္ေမႊးႏွင့္ အုန္းျမင့္တို႕ႏွစ္ဦးသားထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ လမ္းထိပ္ေမႊးၾကဴတို႕အိမ္ေရွ႔ေရာက္မွ ပညာရွိေလသံေလးႏွင့္......
                    “ေမႊးၾကဴလာေလ......”
                    သူမ၏အာသံလွ်ာသံၾကီးႏွင့္ေအာ္သံကို ေမႊးၾကဴသေဘာေပါက္သည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွည္
ရွည္ေ၀းေ၀းေမးမေနေတာ့ပဲ အျမန္ဆံုးနည္းႏွင့္ပန္းကန္လံုးစီးကာထြက္လာခဲ့ေလသည္။
                     “နင္တို႕ကလည္းဒီေန႕ေစာလွေခ်လား......ေတာ္ၾကာပိုင္ရွင္မိသြားဦးမယ္......”
                    “နင္ကလညး္ေအဒါ့ထက္သာေနာက္က်လို႕ကေတာ့က်ဳပ္တို႕သရဲမယားေတြျဖစ္ေတာ့
မယ္”
                     လူလည္မခင္ေမႊးကေျပာလိုက္သည္။
                     “ေအးပါေအ......သြားရေအာင္”
                      ျပည္ေတာင္းေလးကိုယ္စီကိုင္ကာထြြက္လာခဲ့ၾကသည္။ သူမ်ားဟာအလကားရသည္မ်ား
ျပည္ေတာင္းႏွင့္တစ္ေတာင္းဆိုလည္းနဲသည္မွတ္လို႕........။
                     အုန္းျမင့္ကေယာက္်ားေလးလိုေနတတ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္သူမကဦးေဆာင္ထြက္လာ
သည္။ လယ္နားေရာက္ေတာ့ျပန္လမ္းႏွင့္တန္းေသာ လယ္တစ္ကြက္ကိုေရြးျပီး တူူးၾကသည္။
                    ျပန္လမ္းႏွင့္ တနး္ေသာလယ္ကြက္သည္ သူမတို႕သံုးဦးအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။
ပိုင္ရွင္မိသည္ မွန္ေသာ္ျငား ေျပးရတာလြယ္သည္။ ေျပးလမး္တန္းသည္။
                   ေနာက္ သူတို႕ႏွင့္တန္းေသာလယ္ကြက္သည္ကားဦးသာဒင္၏လယ္ကြက္ပင္ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ပိုအဆင္ေျပသည္။ဦးသာဒင္သည္ ပိုလီယိုသမား ေထာက္က်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအတြက္ ေျပးမည္
ဆုိလွ်င္အလြယ္တကူမလုိက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပိုေကာင္းသည္။
                   ေနာက္ သူကကပ္ေစးႏွဲေတာ့လယ္ေစာင့္ကမငွား သူကပိုလီယိုဆိုေတာ့အုန္းျမင့္တို႕လို
ပဲသူခိုးေတြအတြက္ ပိုအဆင္ေျပသည္။
                   အုန္းျမင့္သည္ သူမ်ားထက္ပိုသြက္္လက္သည္။ သူမ်ားထက္ပိုလက္လွ်င္သည္။ သူမ်ားေတြ
တစ္ေတာင္းမျပည့္ခင္မွာပင္ သူမျပည့္ေနေလျပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေယာင္လည္လည္ႏွင့္ၾကည့္ရင္း သူမ
သူမ၏အေဖာ္ေတြကိုေစာင့္ေနသည္။
                   ထိုစဥ္ ခင္ေမႊးက သူမ၏ခါးကို သူမ၏လက္ညႈိးၾကီးႏွင့္္အားရပါးရ ထုးလိုက္သည္။ အုန္းျမင့္
အရယ္သန္သေလာက္ ေယာင္သည့္ေနရာတြင္လည္း အေတာ္အာက်ယ္သည္။ ထိုအခ်က္ကိုသိေသာ
ေၾကာင့္ခင္ေမႊးကသူမကိုစျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ၏တြက္ခ်က္အတိုင္းပင္ အုန္းျမင့္ကလည္းအာသံလွ်ာသံ
ၾကီးႏွင့္......
                  “ျမန္ျမန္တူးဟ.....ေကာင္မရ.......”
                  ထုိအသံေၾကာင့္ေဆးလိပ္မီးၾကီးကိုဖြာရင္းဘိန္းဆြဲပမာအရသာခံေနေသာပိုလီယိုဦးသာဒင္
 သိသြားေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္အိပ္ယာေဘးတြင္ခ်ထားေသာခ်ဳိင္းေထာက္ကို လွမ္းယူလုိက္သည္။
                   ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ည ခ်ိဳင္းေထာက္ကထုိေနရာတြင္မရွိေပ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ခ်ိဳင္းေထာက္
ရွွိသည့္ေနရာကိုသူတမ္းမွတ္မိသည္။
                  ညေန ေနမ၀င္ခင္အခ်ိန္က သူအိမ္သာတက္ေသာအခါ ခ်ိဳင္းေထာက္ကိုအိမ္သာေဘးတြင္မွီ
ကာခ်ထားသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ သူ႕အစ္ကိုႏွင့္သူ႕အစ္ကိုသား အလည္လာသည္ သူတို႕ႏွစ္ဦး၏အကုူအညီ
ျဖင့္ ခ်ိဳင္းေထာက္မပါဘဲ အိမ္သာမွ ထန္းရြက္တဲသို႕ေ၇ာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
                  ထို႕ေၾကာင့္ ေျမၾကီးကိုဒရြတ္ဆြဲရင္း ခ်ဳိင္းေထာက္ဆီသို႕သြားရျပန္သည္။ ခ်ိဳင္းေထာက္ရျပီးမွ
ခ်ိဳင္းေထာက္ကိုရီးေလးခိုရင္း သူမတို႕ဆီသိဳ႕ အတင္းေျပးလာသည္။
                 “ေဟး...ကေလးမေတြ.....ေျမပဲေတြဘာလု႕ိယူေနတာလဲ“
                 ထိုအခါေၾကာက္လန္႕တၾကီးႏွင့္ အုန္းျမင့္ကထတည့္ျပီး........
                  “ဦးေလး......ဒီမွာ...ခင္ဗ်ားေျမပဲေတြက်ဳပ္မယူဘူးေနာ္......ဒီမွာ ျပန္ထားခဲ့ျပီေနာ္”
                 ေျပာေျပာဆိုဆုိႏွင့္ သူ၏ေတာင္းထဲရွိ ေျမပဲမ်ားကိုေျမေပၚသို႕တစ္ေတာင့္မက်န္အကုန္ခါခ်
ျပလိုက္သည္။ ကုန္သြားသည့္ေတာင္းကိုပင္သြဲ႕သြဲ႕ ပါေအာင္ရမး္ခါျပလိုက္သည္။
                 ထိုအခါ ေမႊးၾကဴက ျပန္ရန္အခ်က္ျပသည့္အေနႏွင့္ သူမ၏ထဘီစကို လက္ကေလးႏွင့္အသာ
ဆြဲလိုက္သည္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ဘယ္ကဘယ္လိုအားပါမွန္းမသိ သူမ၏ထဘီ ေျခမ်က္စိတိုင္ကြင္းလံဳးပံု
ကၽြတ္သြားသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူမကေယာက္်ားေလးလိုေနတတ္သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအာက္က
ေဘာင္းဘီအပြ တစ္ထည္ပါေနေလသည္။
                သို႕ေသာ္လည္း ပိုလီယိုဦးသာဒင္မွာ ေအာက္ကေဘာင္းဘိီပါသည္ကိုပင္သတိမထားမိေတာ့
ဘဲလာလမ္းအတိုင္းေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ေျပးေတာ့ေလသည္။
                ထိုအခါမွ က်သြားေသာေျမပဲမ်ားကိုျပန္ေကာက္ကာ ထဘီကိုစလြယ္သုိင္းလုိ႕ အျမန္ဆံုးနည္းနဲ႕ပန္းကန္လံုးစီးပီးအိမ္ကိုသာတနး္ျပန္ခဲ့ေတာ့ေလသည္.........။

                                                                               ခံစားတတ္ေသာႏွလံုးသားျဖင့္ ...

                                                                        လြန္မင္းအံ့